DNA en eiwitten bestaan vaak uit spiraliserende enkele (eiwit, midden) en dubbele (DNA, rechts) strengen. Hun ruimtelijke structuur benadert de optimale structuur van flexibele buizen in een beperkte ruimte. Een eenvoudig probleem (links) is de manier waarop een korte buis met lengte 4πr het best past in een kubus met zijden 4r.
Spiraal is de ideale vorm voor lange moleculen.
De vorm van eiwitten en DNA wordt niet bepaald door atomaire kenmerken maar door de optimale vorm van een lang molecuul.
